Wat bindt Rusland in zijn transformaties,opgetreden in de afgelopen jaren, met de werken van verklarende woordenlijst van de XI eeuw, die zich bezighouden met de activiteiten van de Universiteit van Bologna studie van het Romeinse recht? In welk stadium van de juridische wetenschappen van privé-eigendom, gevoed door de wortels van de verworvenheden van denkers van het Romeinse slavenrijk, was de basis voor de regeling van de opkomende relaties van de kapitalistische maatschappij van West-Europa? En waarom ontwikkelde de Romeinse wet zich slechts in één richting en de tweede (openbare wet) is onherroepelijk de geschiedenis ingegaan?

De logica van het antwoord op al deze en vele andere vragen,waarachter de receptie van de Romeinse wet staat, is vrij eenvoudig en voor de hand liggend. Maar het proces van penetratie van de wet, dat werd gebruikt in de tijd van het oude Rome, op het grondgebied van West-Europa en meer nog in het patriarchale Rusland, is heel interessant en verdient speciale aandacht.

De receptie van de Romeinse wet veronderstelt een bredeeen scala aan herstelmaatregelen, waaronder het lenen en selecteren, verwerken en assimileren van normen en ideeën, de theoretische grondslagen van het Romeinse recht, die hun geschiktheid hebben aangetoond in het reguleren van de relaties van een samenleving die is overgestapt naar een hogere ontwikkelingsfase. In navolging van de manier waarop de Romeinse wet in de landen van West-Europa werd ontvangen, kan de periodiciteit van dit proces worden onderscheiden.

In de eerste fase, een studie van de Romeinrechten, en de renaissance van de Renaissance heeft het alleen maar gestimuleerd. Bij de uittocht van Europa uit de Middeleeuwen, werd de belangstelling niet alleen veroorzaakt door de verworvenheden van kunst en cultuur met betrekking tot het oude Griekenland en Rome, maar ook door de erfenis van denkers en geleerden van deze oude rijken.

In de tweede fase namen de principes van privé-relaties de publieke opinie over, evenals het gebruik ervan in de activiteiten van praktiserende rechters.

De derde fase was het proces bij ideeën zijn in de lucht begon na zorgvuldige analyse en verwerking in de normen van de wet uit te voeren.

Praten over onvoorwaardelijke acceptatie van principesoude rechten is niet nodig. In feite was er een receptie van het Romeinse privaatrecht. Maar publiek recht, ondanks het aura van grootsheid ontstaan ​​rond de hele oudheid, was volledig incompetent in de nieuwe economie. De opdracht van het Duitse Rijk titel "Heilige Roomse Rijk", de oprichting van veel staten raadsvergaderingen, een aanzienlijke spreiding van de titel van keizer Napoleon en zelfs heropleving van de post van eerste "consul" was carnaval klatergoud, niet in staat om de Romeinse overheid te doen herleven. Nieuwe relaties in de gemeenschap, zet niet alleen een einde aan de Romeinse publiek recht, maar eiste ook een grondige en radicale herziening van de grondslagen van het privaatrecht. En alleen te danken aan zijn oorspronkelijke flexibiliteit toegezegd vermogen om opgetreden receptie van het Romeinse recht ontwikkelen in de vorm waarin het door de moderne jurisprudentie wordt waargenomen.

Zeer tegenstrijdig is de ontvangst van de Romeinrechten in Rusland. Zelfs het bestaan ​​van het proces zelf roept bij juristen tot controverses. Er is een proces van gravitatie van de Russische wetgeving naar Romano-Germaanse tradities, die gebaseerd zijn op de Romeinse wet. Maar in Rusland is er een uitgebreide lijst van omstandigheden die van invloed zijn op de details van de ontwikkeling van het recht in het algemeen en het civiele in het bijzonder. Dit is ook de kracht van tradities die teruggaan tot het tijdperk van het pre-revolutionaire Rusland. De Romeinse wet zelfs in de periode van de XIX - begin van de XX eeuw zocht naar genetische continuïteit met de echte, erfelijke en verplichte rechten van Rusland. Ook speelde het lange bestaan ​​van bestuurlijke en commandoverhoudingen in de samenleving een belangrijke rol bij de ontwikkeling van hele takken van de Russische wetenschap, inclusief de theorie van staat en wet. Het is deze eigenaardigheid en onenigheid in het begrijpen van de essentie van het recessieproces die onenigheid veroorzaken bij juridische analisten.

Maar hoe het ook was, snelle activiteitde ontwikkeling van nieuwe relaties in de samenleving moedigt de wetgevende wetenschap aan om een ​​krachtig juridisch kader te creëren op basis van wetenschappelijke bevindingen, in plaats van op politieke ideeën. En in deze kwestie is het Romeins privaatrecht dat helpt bij het organiseren van juridische relaties in een nieuw gevormde samenleving.